Er gaapt volgens Willem Elbers, plaatsvervangend hoofdopleider bij AMID van het Radboud Centrum Sociale Wetenschappen een kloof tussen wetenschap en praktijk. Die kloof wordt van twee kanten in stand gehouden. “Wetenschappers buigen véél minder het hoofd over maatschappelijke vraagstukken dan je zou verwachten. Het huidige paradigma dicteert toch vooral dat het professioneel academisch leven draait om onderzoek doen. Kennis wordt zo tot een doel op zich. Hele generaties groeien op met de gedachte dat je als wetenschapper alleen carrière kunt maken door zoveel mogelijk publicaties op je naam te hebben, onderzoeksgelden binnen te halen of prijzen te winnen. Een kokervisie, met onwenselijke gevolgen in de echte wereld.”
Aan de praktijkkant van de kloof is evenzeer werk aan de winkel. In de wereld van internationale samenwerking, speelt kennis op zijn best de tweede viool. Elbers: “Binnen organisaties in het veld moet je met een kaarsje zoeken naar kennisfuncties. Als regel doen medewerkers het erbij. Verder zijn de banden met het academisch domein, als ze er al zijn, meestal vluchtig en kortstondig van aard. Geen wonder, want in de ‘civic society’ ligt de focus sterk op managementdoelen behalen en verantwoording afleggen. Voeg daarbij de hoge werkdruk. Wetenschappelijke inzichten en evidence-based handelen zijn ondergeschoven kindjes.”
Elbers leidt ‘pracademiscs’ op. “Pracademics staan met één been in de wetenschap en één been in de praktijk. Vanuit wetenschappelijke ervaring opereren zij in de praktijk, en omgekeerd. Zo kunnen zij als geen ander bruggen slaan. Vaardig als zij zijn in contact en uitwisseling bevorderen, uiteenlopende culturen, belangen en interesses bijeenbrengen, en empathie en vertrouwen bevorderen. Het zijn ware kennis- en ervaringsmakelaars, die kennis(producten) valoriseren en barrières in de samenwerking wegnemen.”
Lees meer op de site van Radboud Recharge.
