Voor snelle diagnostiek bij de huisarts en aan het ziekenhuisbed ontwikkelde TU/e-onderzoeker Eva van Aalen een glow-in-the-dark test. Ook thuis zouden deze lichtgevende biosensoren gebruikt kunnen gaan worden om bijvoorbeeld de concentratie van bepaalde medicijnen in het lichaam te monitoren. Vrijdag 15 september verdedigde Van Aalen haar proefschrift aan de faculteit Biomedical Engineering.
Om bepaalde ziektes te diagnosticeren maakt een klinisch laboratorium vaak gebruik van immunoassays, testen waarin antilichamen aan een molecuul van interesse kunnen binden. Deze vaak geautomatiseerde testen zijn door de vele incubatie- en wasstappen echter tijdrovend en bovendien door de hoeveelheid vloeistoffen en plastics niet bepaald duurzaam.
In de onderzoeksgroep van TU/e-hoogleraar Maarten Merkx wordt daarom al langere tijd gewerkt aan de ontwikkeling van bioluminescente sensortesten die voor snellere diagnostiek ingezet moeten gaan worden, legt Van Aalen uit. “Deze testen zijn een kwestie van ’mix and read’, waardoor een uitslag veel sneller bekend is.”
De basis voor de diverse sensorplatforms die Van Aalen in haar proefschrift beschrijft, zijn gebaseerd op een klein, lichtgevend enzym afkomstig uit een zeegarnaal, NanoLuc luciferase. Om de sensoren nog stabieler en gevoeliger te maken, koppelde ze het blauwe NanoLuc aan een tweede, groen lichtgevend eiwit.
“In plaats van een blauw uitdovend licht, hebben we nu een zeer stabiel moleculair stoplicht gebouwd. We kunnen hiermee heel gevoelig de aanwezigheid van bepaalde moleculen in een sample meten. Zien we groen, dan is het molecuul afwezig, en hoe meer blauw, hoe groter de aanwezige hoeveelheid.”
Lees meer op de site van de TUE, waar ook een filmpje dat Van Aalen ooit maakte om te laten zien hoe haar lichtgevende moleculen werken.
