Waar ligt de grens tussen wetenschap en activisme? Wat is de rol van een universiteit? Die vragen stonden centraal bij de opening van het academisch jaar van de Universiteit voor Humanistiek.
Rector Joke van Saane sprak over openheid. Er waren voorbeelden van manieren waarop medewerkers en studenten invulling geven aan wetenschap en activisme. Manuela Kalsky richtte Nieuwwij.nl op en verklaart duidelijk dat ze wetenschapper én activist is, en dat dat kan. De site wil ‘het dualistische denk- en identiteitsconcept van het subject/object-denken openbreken, en in plaats daarvan een op relationaliteit gerichte
identiteitsopvatting (…) activeren onder de Nederlandse bevolking’. Dat is een ‘geëngageerde wetenschapsopvatting’.
Bachelorstudent en activist Yannick Brito Alves gaf een filosofische reflectie op het begrip ‘Openheid’ en dan vooral hoe dit begrip een rol speelt in de universiteit-bestuurlijke reactie op de roep van studenten en medewerkers om een academische boycot van Israël. Bestuurders legden in hun reacties de nadruk op openheid en academische vrijheid. Hij bekritiseert dat scherp. Hij wil ‘aanmerken dat de Openheid, en haar idee van absolute inclusie niet haalbaar is, omdat ook de Openheid op zichzelf uitsluitende mechanismes bevat’.
“De Openheid is namelijk een positie die zichzelf als tolerante overtuiging voordoet, maar juist zodoende als neutraliteit opereert. Daarmee eerder een hoeder van de status quo is, dan een route naar een rechtvaardige en zorgzame samenleving.” Bijna alle besturen van alle universiteiten beriepen zich op die openheid.
Caroline Suransky pleit ik voor een ‘herziening van de rol van wetenschappers in het licht van de klimaatcrisis, waarbij de nadruk ligt op een meer
holistische en inclusieve benadering van wetenschap’.
Lees het hele bericht en alle bijdragen op de site van de UvH.
