De Nederlandse windparken in de Noordzee hebben nu een vermogen van 4.5 gigawatt, maar Nederland streeft naar een forse groei: 21 gigawatt in 2030 en 70 gigawatt in 2050. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze energieambities het kwetsbare ecosysteem van de Noordzee niet schaden?
Tim Raaijmakers, programmamanager van het windinstituut van de TU Delft, benadrukt dat de ecologische risico’s serieus genomen moeten worden. Samen met ecologen van Wageningen University & Research, de Universiteit van Amsterdam en Universiteit Leiden onderzoekt zijn team mogelijke negatieve gevolgen. Die samenwerking levert verrassende inzichten op. Want behalve risico’s zijn er ook kansen. Raaijmakers laat een cartoon zien, die illustreert hoe een tevreden platvis rust in een luxe ‘vissenhotel’ in een fundering. ‘Het beeld is natuurlijk wat overdreven’, zegt hij, ‘maar we onderzoeken samen met ecologen hoe funderingen en hun bodembeschermingen als broedplaatsen of riffen kunnen dienen.’ Dit vraagt wel om een herontwerp, waarbij kostenefficiëntie en robuustheid centraal blijven staan.
Volgens Reindert Nijland, associate professor moleculaire mariene ecologie bij Wageningen University & Research, beïnvloeden windparken het ecosysteem van de Noordzee onmiskenbaar. De snelheid waarmee windparken worden gebouwd blijft zijn voornaamste zorgpunt. ‘Er moet voldoende tijd en ruimte zijn voor ecologisch onderzoek en het verankeren van goede monitoringsinstrumenten. Zo kunnen we beter begrijpen wat de optelsom van ecologische effecten betekent voor de Noordzee, en hoe we onomkeerbare schade kunnen voorkomen.’
Lees het hele, uitgebreide artikel op de site van de TU Delft.
