De grootste uitdaging in AI is de fysieke interactie

Dankzij de enorme groei in computerkracht is het nu mogelijk om veel dingen te doen die vroeger ondenkbaar waren. Met name de nieuwe ontwikkelingen van Large Language Models (LLM’s) zoals ChatGPT en generatieve AI in het algemeen zijn indrukwekkend. En toch: veel mensen denken dat dat echt ‘intelligentie’ is terwijl dat niet zo is. Data en kennis zijn heel verschillende dingen: in de filosofie is de definitie van kennis  is ‘Justified True Belief’ (‘verantwoorde ware overtuiging’). Dat zien we nu zeker niet bij AI. Het mag wel ‘true belief’ zijn, maar het is niet ‘justified’ bij een duidelijk redenering die verdedigbaar is. Alles wat we zien is gebaseerd op extrapolatie van data waar geen semantisch redenering plaatsvindt zodat we over kennis kunnen spreken. De media spelen ook een rol in de desinformatie over AI, en dat is niet goed. Trouwens: AI is veel breder dan Deep Neural Networks waar ze vaak mee geassocieerd wordt.

Ik ben van mening dat we nog veel stappen te zetten hebben en dat we die ook gaan zetten.  Specifiek voor robotica zijn er nog veel meer uitdagingen door de fysieke interactie met de wereld. Dit is substantieel anders dan beeldanalyse, waar een unidirectionele stroom van informatie plaatsvindt. In fysieke interactie is een bidirectionele stroom van informatie de kern. Ook andere problemen bepalen of een robot effectief en veilig met de omgeving interageert. Anaxagoras, een presocratische filosoof, zei dat mensen de meest intelligente dieren zijn omdat ze handen hebben. Ik denk dat hij gelijk heeft. Zonder een goede robotica-interactie met de fysieke wereld zal intelligentie beperkt blijven: de grootste uitdaging in AI is de fysieke interactie.

AI zal een steeds grotere rol spelen in ons leven, maar we moeten voorzichtig zijn en we zouden het algemene publiek beter moeten informeren over wat er wel en niet kan.