Lean back and enjoy the show

Wat gaat AI betekenen voor wie zich bezighoudt met onderwijs/onderzoek in de rechtsgeleerdheid – of zelfs voor allen werkzaam als wetenschappelijke staf aan Nederlandse universiteiten? De informatiseringsrevolutie van de jaren 1970 en 1980 dreigde al veel eerder de jurist en academicus buitenspel te zetten: computers weten immers zoveel meer, werken zoveel vlotter, en nemen geleidelijk de rol van kennisvergaarder en -verstrekker over. Integratie van steeds geavanceerdere chips in robots zouden geleidelijk de mens overbodig maken. Staat ons met AI nu écht de grote revolutie te wachten? Juridisch onderwijs kan verlopen via slimme software die zich responsief instelt op het leerproces van studenten. Onderzoek wordt overbodig, omdat AI betere vragen kan stellen en de juiste conclusies produceren. De vraag dringt zich dan op: zijn er op dat moment überhaupt nog studenten nodig die de kneepjes van het vak moeten leren? Advocatuur en rechterlijke macht kunnen eveneens door AI worden overgenomen. Wie moet nog kennis nemen van publicaties, wanneer informatie sneller en completer in databanken wordt gesynthetiseerd? Misschien blijft van de juristerij zoals we die vandaag de dag kennen daadwerkelijk geen spoor meer over. Misschien echter gaat het opnieuw om een gehypete luchtspiegeling, waarbij uiteindelijk toch stiekem veel hetzelfde blijft. Voor nu geen zaak van weten maar van rustig achteroverleunen, en nieuwsgierig wachten op wat komen gaat.