Een nieuwe studie van universitair docenten Clément S. Bellet van Erasmus School of Economics en Eve Colson-Sihra van The Hebrew University of Jerusalem onthult hoe economische ongelijkheid de bestedingsprioriteiten van arme huishoudens ingrijpend verandert, vaak ten koste van primaire voedingsbehoeften.
De behoefte aan sociale inclusie
De auteurs analyseerden uitgebreide consumptie-enquêtedata uit India over een lange tijdsperiode. Zij constateerden dat naarmate het verschil tussen sociale klassen toeneemt, arme huishoudens hun calorie-inname verlagen, wat leidt tot een toename in ondervoeding. Dit gebeurt ondanks stabiele inkomensniveaus. Met andere woorden, wanneer er meer economische ongelijkheid is, besteden huishoudens meer middelen aan ‘kleine luxeproducten’ die verband houden met sociale inclusie en status, zoals zuivelproducten of bewerkte voedingsmiddelen, vaak ten koste van essentiële voedingsbronnen zoals granen, groenten en andere primaire voedingsmiddelen.
Herziening van armoedebestrijding
De studie benadrukt de noodzaak voor beleidsmakers om gedragsmatige economische factoren mee te nemen bij het ontwerpen van armoedebestrijdingsprogramma’s. Traditionele welzijnsmaatregelen gaan er vaak van uit dat economische groei vanzelf leidt tot betere toegang tot basisvoeding. Echter, als toenemende ongelijkheid de bestedingsprioriteiten verschuift naar sociale inclusie in plaats van basisbehoeften, kunnen armoedebestrijdingsinspanningen minder effectief zijn.
Lees het hele stuk op de site van de EUR.
