“Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat in veilige, stabiele, welvarende landen zaken als depressies, angststoornissen en suïcide vaker voorkomen. Dat is opmerkelijk, je zou er wellicht van uit gaan dat je dat juist zou zien in landen waar minder welvaart is. (…) Het zou kunnen komen omdat we, zoals al eerder genoemd, hoge verwachtingen hebben van onszelf en het leven. Of omdat we in een vrij individualistische samenleving leven waardoor we minder sociale steun ervaren. Het lijkt er in ieder geval op dat we collectief een zekere veerkracht missen, omdat we gewend zijn aan stabiliteit en welvaart. Dat is niet vreemd, maar het helpt niet bij het oplossen van een crisis. (…) Het is wel duidelijk dat de verwachtingen die we hebben steeds minder realistisch zijn, en dat de problemen die we hebben niet binnen één kabinetstermijn opgelost kunnen worden. Maar wat kunnen we wel doen? Ik stel voor dat we beginnen met accepteren. Dat is de essentie van menig psychologische behandeling: accepteren dat wat er nu gebeurt gewoon tegenzit en dat het ook nog wel even kan gaan duren voordat het beter gaat. We kunnen allerlei crises niet met één handbeweging wegnemen. Ontkenning of verzet gaat ons niet helpen, het is wat het nu is. We moeten ons dus ook op de lange termijn richten, en accepteren dat de korte termijn ons waarschijnlijk pijn gaat doen.”
Goed interview met Michel Dückers, Bijzonder hoogleraar Crises, Veiligheid en Gezondheid bij de faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen op de site van de RUG.
