Nabestaanden kunnen dankzij deepfake-technologie praten met overledenen. Maar hoe rouw je om iemand, als deze persoon in de virtuele wereld nog springlevend is? Psychiater Dirk de Wachter is sceptisch. “Je voedt hiermee de illusie van onsterfelijkheid.”
“Ergens wist ik wel dat het niet klopte wat ik zag”, vertelt Conny. Ze volgde tweemaal een deepfake-rouwsessie. Eenmaal met een overleden vriendin en een paar jaar later met haar overleden zus. De eerste keer in was in 2018. De techniek stond toen nog echt in zijn kinderschoenen en het beeld was daardoor verre van perfect. De mond bewoog wel een beetje, maar niet helemaal synchroon met het geluid. “Maar mijn brein trok zich daar allemaal niets van aan”, vertelt Conny. “Wat overheerste was het overweldigende gevoel dat ik iemand zag die ik al heel lang niet had gezien.”
Psychiater De Wachter: “Ik ben erg ziek geweest, en de kans dat ik sterf is nog steeds reëel. Ik heb me daarom eerder al eens afgevraagd hoe het voor mijn vrouw en kinderen zou zijn als ik nu zou sterven.” Er staan ontzettend veel filmpjes en foto’s van De Wachter op het internet. “Het lijkt mij heel vreemd en verwarrend voor hen om met een paar muisklikken mij te kunnen zien praten, alsof er niets is gebeurd.” Deepfakes gaan daarin nog een stuk verder. “Als die beelden zo echt zijn, en zelfs interactie mogelijk maken, lijkt het mij zeer lastig om het definitieve afscheid te aanvaarden.”
Lees de hele beschouwing op nemokennislink.
