De meest waardevolle bron die een samenleving kan importeren en, ondersteunen, is niet olie, goud of diamanten, maar het brein van een jonge wetenschapper. Beleidsmakers die dat vergeten, zouden de fabel van de kip met de gouden eieren opnieuw moeten lezen: als je de kip slacht, krijg je geen gouden eieren meer.
De vraagstukken waar wetenschappers tegenwoordig voor staan, zijn veel complexer en vereisen niet alleen hoge intellectuele vermogens, maar ook samenwerking tussen verschillende vakgebieden. Dat vraagt om mentale flexibiliteit en een sterk werkgeheugen. Dit leidt vaak tot psychologische stress, burn-out en zelfs innerlijke conflicten bij onderzoekers.
De ambitie om nieuwe uitdagingen aan te gaan en de sterkste probleemoplossende vermogens komen samen in het brein van een jonge wetenschapper. Bij mensen piekt informatieverwerking op 18-jarige leeftijd, het kortetermijngeheugen rond de 25 en het vermogen om nieuwe verbanden te leggen rond de 40. De verbindingen tussen hersencellen nemen daarna geleidelijk af. Het is dan ook niet verrassend dat veel belangrijke wetenschappelijke doorbraken naar schatting worden gedaan door wetenschappers die bijna veertig zijn.
Daarnaast is diversiteit in de wetenschap van groot belang voor de precisie en innovatiekracht ervan. Hoe meer diversiteit in het team van wetenschappers, hoe grondiger een theorie wordt doorgelicht en getest. Een samenleving die wetenschappers van verschillende achtergronden aantrekt, krijgt toegang tot nieuwe kennis en ideeën. Tijdens de Koude Oorlog hadden Sovjetwetenschappers weliswaar veel expertise, maar zij werden beperkt door politieke ideologie. In de Verenigde Staten daarentegen omarmde men diversiteit, tot het punt dat zelfs voormalige nazi-wetenschappers werden gerekruteerd om te werken aan de ruimtevaart. Dit stelde de Verenigde Staten uiteindelijk in staat de eerste mens op de maan te laten landen.
Lees het hele opiniestuk van Siddharth Chaturvedi op de site van het Donders Instituut.
