Mireille Hildebrandt, hoogleraar ‘Interfacing Law and Technology’ aan de Vrije Universiteit Brussel en ‘Smart Environments, Data Protetion and the Rule of Law’ aan de Radboud Universiteit over haar droomproject:
Mijn droomproject is om de digitale transformatie zo in te richten dat ze bijdraagt aan het mogelijk maken van onwaarschijnlijke verdraagzaamheid, goed verdeelde welvaart en ‘plaizier’ in het leven (om maar eens een Brussels’ idioom aan te halen). En neen, dat is geen sinecure.
In het kader van de ‘digitale transformatie’ wordt de nieuwe waarschijnlijkheid in beleidskringen kort samengevat als digital if possible, physical if necessary. Mijn droomproject zou zijn dat we onderzoeken of die slogan wel steekhoudt, en of die niet beter binnenstebuiten gekeerd kan worden: physical if possible, digital if necessary. En misschien is physical niet de juiste term hier, want digitaal is natuurlijk ook een kwestie van fysica; alles wat digitaal is ligt ergens opgeslagen in een server. Waar het om gaat is de tegenstelling tussen belichaamd (embodied) en digitaal; mensen hebben en zijn hun lichaam, dat hun toestaat hun wereld her in te richten en erin te navigeren. Eventueel met behulp van digitale verlengstukken. Embodied if possible, digital if necessary betekent dat we de mens vooropstellen en alleen overgaan op digitaal als dat ergens voor nodig is. Niet alleen omdat het kan. Een digitale transitie moet gestoeld zijn op een doordachte strategie, niet op gedachteloze waarschijnlijkheid.
Lees haar hele antwoord op ‘de jaarlijkse vraag’ hier.
