In november 2024, in de wandelgangen van de klimaatveranderingsconferentie COP29 in Bakoe, verzamelde de True Animal Protein Price (TAPP) Coalitie handtekeningen voor een document dat landen opriep om zich in te zetten voor het ‘wegbewegen van de overconsumptie van dierlijke eiwitten’ door broeikasgasemissies door te berekenen in de agrovoedingssystemen. De meeste staten vonden het voorstel om af te stappen van fossiele brandstoffen en dierlijke eiwitten te ver gaan.
Er is zeker sprake van overconsumptie van vlees in termen van externe effecten. De veeteeltsector is verantwoordelijk voor ongeveer 14,5% van de wereldwijde door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen, te weten methaanemissies van koeien, veranderingen in landgebruik en de productie van voer. Alle (steeds hypothetischer wordende) scenario’s om de opwarming van de aarde onder de 1,5°C en zelfs 2,0°C te houden, vereisen een aanzienlijke vermindering van dergelijke emissies.
Juridische parallellen tussen fossiele brandstoffen en vlees
Vanuit het oogpunt van internationaal recht heeft vlees veel gemeen met fossiele brandstoffen. De due diligence-verplichting van alle staten om significante schade aan andere staten en gebieden buiten de nationale jurisdictie te voorkomen – die veel staten tijdens de recente hoorzitting voor het Internationaal Gerechtshof van toepassing achtten op klimaatverandering – geldt op vergelijkbare wijze voor de uitstoot van kooldioxide en methaan. Hetzelfde geldt voor de verplichtingen onder de Overeenkomst van Parijs, het Zeerechtverdrag en de mensenrechtenverdragen.
Helaas hebben maar heel weinig landen een handtekening gezet: het is geen prioriteit.
Lees het hele, lange stuk op de site van de UvA. Het stuk is een blog van hoogleraar internationaal publiekrecht André Nollkaemper, oorspronkelijk verschenen in EJIL:Talk! Blog of the European Journal of International Law
