De klimaatverandering kan versnellen door terugkoppelingsmechanismen: complexe fenomenen die worden veroorzaakt door klimaatverandering en die op hun beurt de klimaatverandering verder kunnen aanjagen. Een voorbeeld is de extra CO2-uitstoot van ontdooiende permafrost. Onderzoek naar de invloed van terugkoppelingsmechanismen op de lange termijn vindt al langer plaats, onderzoek naar de moderne klimaatverandering uiteraard ook, maar de koppeling tussen beide is tot nu toe onderbelicht. EMBRACER, een wereldwijd centrum met vooraanstaande klimaatexperts, gaat daarin verandering aanbrengen met een 10-jaar durend onderzoeksproject van 30 miljoen euro, gefinancierd door NWO.
EMBRACER staat voor Earth systeM feedBack ReseArch CEntRe, een consortium van de Universiteit Utrecht, het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ), de Vrije Universiteit Amsterdam, de Radboud Universiteit Nijmegen en Wageningen University & Research. “Op de korte termijn, tot halverwege deze eeuw, hebben we goed in beeld hoe de klimaatverandering zich voltrekt”, vertelt Appy Sluijs, hoogleraar Paleoceanografie aan de Universiteit Utrecht. “Maar belangrijke terugkoppelingsmechanismen werken langzaam en hun volledige impact zal pas in de komende decennia tot eeuwen zichtbaar worden. Zelfs met rigoureuze klimaatmaatregelen zullen ze het klimaat op aarde tot ver na 2100 bepalen. Het ontbreekt ons tot nu toe echter aan wetenschappelijk inzicht om te anticiperen op de impact ervan. Met EMBRACER zetten we dus echt de volgende stap.”
Permafrost, tropische bossen, methaanemissies, CO2 in oceanen, ijsdynamiek: alles wordt meegenomen in één model.
Lees het hele bericht op de site van de UU.
Info NWO over de vijf verleende Summit-grants.
