Om aan de wereldwijde biodiversiteitsdoelstellingen te voldoen, moeten grote stukken land over de hele wereld worden hersteld naar natuur. Maar de modellen die worden gebruikt om te bepalen welke gebieden geschikt zijn voor natuurbescherming en -herstel houden niet altijd rekening met de behoeften van bewoners die afhankelijk zijn van zulke landschappen.
Er zijn duidelijke ruimtelijke patronen die laten zien waar spanningen ontstaan tussen de landbescherming en de bestaansbehoeften van bewoners. Dat is de conclusie van een nieuwe publicatie in Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), geschreven door milieuwetenschapper Camille Venier-Cambron.
De resultaten van het onderzoek laten zien dat veel wereldwijde initiatieven voor natuurbehoud onvoldoende rekening houden met een eerlijke verdeling van de lasten. Het is daarom nodig dat deze initiatieven meer aandacht hebben voor bewoners die afhankelijk zijn van de natuurgebieden waar het om gaat.
Lees het hele artikel op de site van de VU.
