Een multidisciplinair team van onderzoekers van de Vrije Universiteit Brussel, de Universiteit van Bergen, het VIB-VUB Centrum voor Structurele Biologie en de KU Leuven heeft een van de meest fascinerende maar minst begrepen chemische verdedigingswapens in het dierenrijk ontcijferd: lijm. In een recent gepubliceerd artikel rapporteren ze hoe veranderingen in de structuur en expressie van twee eiwitten aan de basis lagen van de parallelle evolutie van verdedigingslijmen in verre verwante kikkerlijnen.
VUB-onderzoekster Shabnam Zaman: “Tot nu toe hebben studies naar de huidafweer van amfibieën zich gericht op moleculen die als gifstoffen fungeren. Naast gifverspreiders heeft een klein aantal kikkers een meer obscure (en veel plakkerigere) overlevingsstrategie bedacht.”
Kikkerlijm is zowel wetenschappelijk als in de populaire cultuur nog altijd een onderbelicht fenomeen, in tegenstelling tot de klevende afscheidingen van spinnen en andere ongewervelde dieren. Zaman en haar collega-onderzoekers gebruikten een breed scala van technologieën variërend van simpele Legoblokjes tot krachtige microscopen om de wetenschap achter het raadsel te ontrafelen. Hun studie is de eerste grondige karakterisering van een lijmproteïne van gewervelde dieren en identificeert eiwit-eiwit interacties die de kleefkracht en cohesieve kracht van de lijm ondersteunen. “Onze resultaten kunnen inspireren tot de ontwikkeling van toekomstige biomimetische lijmen die de sterke kleefkracht nabootsen en die gebruikt kunnen worden in medische of biotechnologische toepassingen. De natuurlijke lijmstoffen zijn zowel niet toxisch als milieuvriendelijk “.
Lees het volledige bericht op de site van de Vrije Universiteit Brussel. Lees het wetenschappelijke artikel hier.
