Toen ik twintig was, heb ik een paar maanden door de VS gereisd. Ik logeerde bij een familie in West Virginia die een boerenbedrijf runde dat groenten bezorgde. De man was een ruige individualist. Op een dag, toen ik hem hielp met de oogst, vertelde hij me dat het hebben van een of twee slaven oké was; dat ze in de negentiende eeuw een grote hulp waren voor kleine huishoudens op het platteland die het moeilijk hadden.
Misschien vonden sommige mensen wat hij zei wel redelijk, maar het blijft absoluut immoreel om fundamentele vrijheden van zwarte mensen weg te nemen is. Het was verkeerd.
Vandaag de dag horen we mensen zeggen dat ze weten dat vliegen ‘slecht’ is, maar ‘het leven is al hard genoeg’ en ze ‘moeten vliegen om die vakantie te nemen’, ze ‘moeten vliegen voor hun werk’. “Het is gewoon handiger, een grote hulp.”
Maar nu, in 2025, is het duidelijk dat we de 1,5C opwarming van de aarde hebben bereikt en tenzij de relatief rijken van de wereld hun uitstoot massaal verminderen, zullen honderden miljoenen voornamelijk zwarte mensen hun fundamentele vrijheden verliezen: hun middelen van bestaan en hun leven.
Vliegen is dan, net als slavernij, absoluut immoreel. Het is verkeerd. Natuurlijk zullen mensen zeggen dat vliegen anders is. Een slaaf kopen was een directe daad van geweld, terwijl als je vliegt het kwaad indirect is en het geweld niet echt. Slaveneigenaren hadden een soortgelijk argument. Ze zeiden dat geweld alleen geldt voor acties van blanken tegen blanken en dat geweld tegen zwarten dus niet meetelde.
Maar hoe mensen tegen moraliteit aankijken verandert. Mensen gingen inzien dat geweld fout is, ongeacht de huidskleur van het slachtoffer. En dus moeten we ons nu realiseren dat geweld fout is, ongeacht of het direct of indirect is. Wanneer een terrorist kogels in de menigte schiet, weet hij niet precies wie hij zal doden, maar hij weet dat zijn actie tot doden zal leiden. Niemand doet alsof er geen geweld is.
Mensen weten niet precies wie ze zullen vernietigen, maar ze weten wel dat hun actie om CO2 uit te stoten onschuldige levens zal vernietigen. Deze verandering in wat we als immoreel beschouwen, is onze volgende beschavingsuitdaging. Net zoals mensen in het verleden moesten begrijpen dat alle mensen basisrechten hebben, zo moeten we vandaag begrijpen dat indirecte schade die basisrechten schendt.
Er zijn natuurlijk verschillen. Het kopen en bezitten van een slaaf is een enkelvoudige handeling. Vliegen is complexer. En als zodanig zijn er ongetwijfeld in sommige omstandigheden uitzonderingen – bijvoorbeeld wanneer een familielid stervende is. Maar de uitzonderingen bevestigen de regel. Gezien de mate van geweld die we nu plegen door CO2 uit te stoten, moet vliegen 99% van de tijd gezien worden als even onaanvaardbaar als het bezitten van een slaaf. Als je er anders over denkt, verschuil je je achter je privileges, net zoals slaveneigenaren deden, om te voorkomen dat je moet accepteren dat wat je doet obsceen is.
En er is nog een verschil. Toen slavernij eenmaal illegaal was, hield het ook echt op. Als we de CO2-uitstoot niet heel snel stoppen, zullen we de schade niet kunnen stoppen, omdat er omslagpunten in het systeem van de aarde zijn geactiveerd. Ons geweld is veel erger omdat het honderden generaties lang gevoeld zal worden. De ‘slavernij’ zal niet stoppen.
Vliegen is een geweld dat kwalitatief erger is dan alle geweld uit het verleden. Het is een geweld dat fundamentele rechten schendt, niet alleen vandaag maar voor altijd. In 2025 moeten we dus veel verder gaan dan de gewone nieuwjaarvoornemens en zeggen dat we vliegen, vlees of een ander consumptief ‘recht’ opgeven om het ‘milieu’ te helpen, op dezelfde manier als in het verleden rijke mensen aan goede doelen gaven om de arme ‘inboorlingen’ te helpen. Er is nu maar één wereld en die omvat zowel ons als ‘het milieu’.
We zijn een nieuwe metafysische realiteit binnengetreden waarin we allemaal hetzelfde zijn. Het is nu een objectief, fysisch feit dat iedereen geconfronteerd wordt met de wereldwijde ineenstorting van het klimaat. We moeten dan niet alleen het neerbuigende verhaal van ‘wij’ die spullen opgeven voor ‘de ander’ aanvechten, we moeten het hele tijdperk-lange verhaal aanvechten dat het opgeven van spullen in feite ‘een kostenpost’ is. Consumentisme, het hele idee van materiële status, is slechts een voorbijgaand cultureel iets. We kunnen begrijpen, zoals de meeste culturen in het verleden begrepen, dat degenen die werkten in de logistiek en administratie voor de concentratiekampen duidelijk medeplichtig waren aan de Holocaust, ook al hebben ze niet ‘direct’ iemand vermoord.
Als een land gifgas over een ander land gooit, omdat het ze ‘goed uitkomt’, vindt iedereen dat walgelijk. En dus als miljoenen mensen uit rijke landen vliegen, weten ze niet wiens leven er baat bij heeft om bepaalde dingen niet meer te doen.
Het kan de nieuwe mode worden, de nieuwe manier van leven: het juiste doen. We kunnen vieren dat we meer hebben door minder te hebben. Het is een keuze. We kunnen onze metafysische kijk veranderen, net zoals we onze moraliteit kunnen veranderen. In feite zullen we moeten veranderen hoe we de wereld zien, om sommige dingen, zoals slavernij en nu vliegen, te zien voor wat ze werkelijk zijn: obsceen. En dat doen is nu een kwestie van leven of dood. Niet alleen voor die zwarte levens. Maar voor al onze levens.
Dit is een vertaling van de blog die Hallam vanuit de gevangenis schrijft. Hij zit vijf jaar vast voor het plannen van een blokkade van een snelweg.
